Ο Ζοζέ Μοράις παραμένει στον πάγκο της ΑΕΚ μέχρι νεοτέρας και την οριστική απόφαση για τον διάδοχο του στο “τιμόνι” της Ένωσης. Ποιες είναι οι επιλογές για τον Δημήτρη Μελισσανίδη, που θα κληθεί εκ νέου να χαράξει το παρόν και το μέλλον του συλλόγου.
Δεν υπάρχουν πολλά χειρότερα πράγματα από το να βιώνει μια ομάδα ή ένας οργανισμός την πραγματικότητα η οποία είναι κάτι πολύ μακρινό από αυτό που πίστεψε ή φαντάστηκε. Ένα τέτοιο πράγμα ζει η ΑΕΚ αυτή την εποχή σε σημείο που δοκιμάζεται το μέγεθός της στις μεσαίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα Γενάρη μήνα. Η λογική του «βλέποντας και κάνοντας» πλήγωσε αρκετά το κλαμπ τον τελευταίο χρόνο ωστόσο -όπως διαπιστώνεται- το πάθημα δεν έγινε μάθημα με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να ζει η ΑΕΚ το απόλυτο «βλέποντας και κάνοντας», ή τουλάχιστον περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Σε σημείο που τα πάντα στο θέμα του προπονητή είναι ρευστά, με τον Μοράις να είναι τελειωμένος αλλά να παραμένει στην ομάδα λόγω έλλειψης εναλλακτικού σχεδίου.
Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ «ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ»
Πλέον όλα δείχνουν ότι το «υπάρχει στήριξη στον προπονητή ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων γιατί η δουλειά που γίνεται είναι καλή» το οποίο ίσχυε μέχρι την Παρασκευή, δεν ισχύει πια. Η ΑΕΚ ζυγίζει τις λύσεις που της απομένουν -με βάση τα δεδομένα της πάντα- και σκέφτεται πιο θα είναι το επόμενο βήμα της. Σιγουριά δεν μπορεί να υπάρξει για τίποτα αφού όπως και να μετρήσει κανείς την προσέγγιση του συλλόγου στο θέμα των προπονητών, τότε θα διαπιστώσει ότι τα βήματα που έχουν γίνει είναι κυριολεκτικά αλλοπρόσαλλα και χωρίς λογική: Από τον Δέλλα στον Πογιέτ (άμυνα), από τον Πογιέτ στον Μοντανιέ (επίθεση αλλά με πλάνο 3ετίας, πιτσιρικάδες και πολλή υπομονή), από τον Μοντανιέ στον Κετσπάγια (άμυνα γιατί κουτσά-στραβά θα βρεθεί ένας τρόπος να βρούμε το γκολ και ο Θεός μαζί μας για να πάρουμε το αποτέλεσμα) και από τον Τιμούρ στον Μοράις (ερωτηματικό).
ΟΙ ΔΥΟ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Τώρα βρισκόμαστε ξανά στο σημείο μηδέν που η ΑΕΚ απαλλαγμένη από τους περισσότερους στόχους της έχει όλο τον χρόνο μπροστά της να αποφασίσει τι θέλει. Τις επόμενες μέρες ή ώρες (λιγότερες πιθανότητες) θα ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θα κάνουν αυτή τη φορά οι άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους τις τύχες της «Ένωσης», σε μια στιγμή που ότι απλά η… πατάτα καίει, αλλά ζεματάει. Αν δηλαδή θα προχωρήσουν στη συνεργασία με έναν τεχνικό που μπορεί να αποδειχθεί ως καλύτερη λύση προσωρινά με το σκεπτικό να εξασφαλιστούν τα αποτελέσματα, ή αν θα πάνε από τώρα στη λύση του προπονητή που θα οδηγήσει την ομάδα στη νέα σεζόν. Η δεύτερη τάση συγκεντρώνει περισσότερους υπερμάχους εντός ΑΕΚ και εκτός των άλλων είναι και η μόνη ρεαλιστική επιλογή σε μια ομάδα που αλλάζει τους προπονητές σαν τα πουκάμισα, και που δεν επενδύει σε σοβαρές λύσεις προσεγγίζοντας το μέλλον και το παρόν της, βραχυπρόθεσμα-μπακαλίστικα.
Όλα βέβαια στη συγκεκριμένη ιστορία θα κριθούν από την ταμπακιέρα που είναι και η πραγματική ουσία γιατί η αλήθεια είναι ότι στην ΑΕΚ χάθηκε προ πολλού το δάσος. Σαφέστατα φέρει ευθύνη ο Μπάγεβιτς για τον χαμένο χρόνο το περασμένο καλοκαίρι και για την σχεδόν ερασιτεχνική προσέγγιση στο θέμα της επιλογής του τεχνικού. Σαφώς φέρει ευθύνη ο Μαϊστόροβιτς που ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη για να βρει τον Μοράις και… μαγεύτηκε από τις προπονητικές ικανότητες ενός ανθρώπου που το βιογραφικό του «φωνάζει» ότι δεν έχει το βάρος για να κουμαντάρει ένα μέγεθος σαν την ΑΕΚ που -εντελώς θεωρητικά- έχει τις βλέψεις να πρωταγωνιστεί. Όμως, αν η ΑΕΚ ήταν σε θέση να καλύψει το κασέ ενός σοβαρού προπονητή, καλύπτοντας παράλληλα και -έστω κάποιες- αγωνιστικές του επιθυμίες, ενδεχομένως τα πράγματα να ήταν και πολύ καλύτερα.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν να βάλει λεφτά αν δεν υπάρχει η διάθεση και κακώς υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Ακόμα και έτσι όμως, όσοι ζουν τον σύλλογο και έχουν επίγνωση της κατάστασης, μπορούν να αντιληφθούν ότι αν αποτύχει ο Μελισσανίδης, η αποτυχία θα έχει τεράστιο κόστος για την ΑΕΚ, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φαντάζεται ο κάθε οπαδός της. Για την ώρα όμως το πρόσημο είναι αρνητικό, η ιστορία πάει προς την αποτυχία και με ντροπιαστικό τρόπο για μια ΑΕΚ που απαξιώνεται συνέχεια. Το πράγμα έφτασε στο όριό του και η απόφαση που θα παρθεί στο θέμα του προπονητή ενδεχομένως να είναι και ενδεικτική για το τι πρέπει να περιμένει ο κόσμος της ομάδας από εδώ και πέρα. Αν δηλαδή υπάρχει φως για να γυρίσει η κατάσταση από αυτό τον κυκεώνα λαθών, η αν αυτό ήταν και δεν πρέπει να περιμένει κανείς πολλά παραπάνω.
